24.03.2022
Internationale waterwetten met betrekking tot verbruik in gebouwen is een onderwerp dat al vele jaren breed wordt besproken. Het probleem van waterschaarste, in combinatie met de stijgende bevolking: er moeten manieren worden gevonden om uw waterverbruik te verminderen. Wetgeving moet dit probleem aanpakken door te regelen hoeveel water per dag en per maand door een gebouw mag worden gebruikt.
Water is de essentiële hulpbron voor alle levende organismen op aarde, maar het is een van de meest beperkte hulpbronnen. Het is ook een eindige hulpbron die niet kan worden vernieuwd als deze eenmaal is verbruikt. Het betekent dat het waterverbruik in gebouwen moet worden gereguleerd door de waterwet om duurzaam gebruik en behoud van deze kostbare natuurlijke hulpbron te garanderen. Maar ondanks het belang ervan, zijn er geen voorschriften voor het waterverbruik in gebouwen. Waarom?
- Gebrek aan bewustzijn
Veel mensen zijn zich niet eens bewust van realtime monitoring van het waterverbruik in gebouwen. Ze zien water als een oneindige hulpbron die altijd beschikbaar zal zijn, dus ze zien geen noodzaak om het gebruik ervan te controleren. En totdat er een algemeen bewustzijn van het probleem is, zullen wetgevers zich niet gedwongen voelen om te handelen.
- Lobbyisten uit de bouwsector
De bouwsector is een machtige lobby en heeft veel invloed op wetgevers. Ook is de bouwsector sterk afhankelijk van het watergebruik in gebouwen - zowel voor woning- als utiliteitsbouw. Deze industrieën hebben dus geen prikkel om wetgeving te steunen die het watergebruik zou beperken.
- Ingewikkelde bureaucratie
Het creëren van wetgeving die het waterverbruik in gebouwen regelt, is een complex proces. Er zijn veel stakeholders bij betrokken. Het is dan ook niet eenvoudig om iedereen aan boord te krijgen. Bovendien zouden de kosten voor het maken van dergelijke wetgeving hoog zijn en veel geld vergen van overheidsinstanties die al schulden hebben.
- Onzekerheden over gegevens
Er zijn geen betrouwbare gegevens om het waterverbruik in gebouwen te meten of hoeveel water kan worden bespaard als bepaalde maatregelen worden genomen. Zonder nauwkeurige, wetenschappelijke metingen is het onmogelijk om een wettelijk kader te creëren dat gewicht en gezag draagt.
Zelfs met exacte meetgegevens in de hand, is er nog steeds het probleem dat elk gebouw uniek is en verschillende vereisten voor conservering zal hebben op basis van zijn grootte, locatie en functie. Dit betekent dat alle wetten die het watergebruik regelen flexibel genoeg moeten zijn om geen uitzonderingen te tolereren.
- Het ontbreken van een " Water Czar "
Er is niemand die verantwoordelijk is voor waterbehoud in gebouwen. Het is een complexe en multidisciplinaire kwestie, dus het is niet verwonderlijk dat niemand de verantwoordelijkheid op zich heeft genomen om de leiding op dit front te leiden. Zonder een leider die deze inspanning leidt, is het echter onwaarschijnlijk dat er echte vooruitgang zal worden geboekt.
6. Culturele normen
Zelfs als er regels zouden zijn voor het waterverbruik in gebouwen, is het niet duidelijk of mensen zich hieraan zouden houden. In veel delen van de wereld heerst een algemene houding van "niet verspillen, niet willen" en dit zou moeten worden veranderd om mensen te laten beginnen met het besparen van water.
Het zal veel inspanning en gezamenlijke actie vergen om deze uitdagingen aan te pakken en wetgeving die het waterverbruik in gebouwen regelt in de boeken te krijgen. Maar het is een cruciale stap in het waarborgen van de duurzaamheid van onze planeet en haar hulpbronnen.
Dus wat kan er worden gedaan om deze obstakels te overwinnen en het probleem van het waterverbruik in gebouwen aan te pakken?
- Bewustmakingscampagnes
Mensen voorlichten over het belang van waterbesparing is van cruciaal belang. Scholen en universiteiten zouden internationale waterwetten moeten onderwijzen. Ze moeten ook oplossingen voor waterbesparing en afvalwater in hun leerplannen opnemen. Bovendien zouden regeringen bewustmakingscampagnes moeten voeren. Het zal de houding van mensen ten opzichte van water helpen veranderen en hen meer bewust maken van het besparen van deze kostbare hulpbron.
- Incentives voor industrieën
De overheid moet prikkels geven aan de bouwsector en andere industrieën die afhankelijk zijn van watergebruik in gebouwen om hun verbruik te verminderen. Het kan zijn in belastingvoordelen, subsidies of andere financiële incentives.
- Regelgeving op basis van gegevens
Zodra betrouwbare gegevens over het waterverbruik in gebouwen zijn verzameld, kunnen deze worden gebruikt om voorschriften op te stellen die specifiek zijn voor elk gebouwtype en elke locatie. Het zal flexibiliteit mogelijk maken en er toch voor zorgen dat waterbehoud serieus wordt genomen; dit zal het aantal gebouwen met waterschade verminderen.
- Het aanstellen van een 'Water Czar'.
Zoals eerder vermeld, zou het een stap in de goede richting zijn om iemand aan te wijzen die de leiding heeft over waterbesparing in gebouwen. De persoon zou verantwoordelijk zijn voor het maken van een actieplan en het vervolgens omzetten in wetgeving.
Aanvullende aanbevelingen zijn onder meer:
● Het publiek en andere belanghebbenden betrekken bij het ontwikkelen van initiatieven voor waterefficiëntie, zoals particuliere en overheidsorganisaties, natuurbeschermingsgroepen en belangengroepen.
- Herbeoordelen van bestaande bouwvoorschriften om ervoor te zorgen dat in nieuwbouw de juiste afvalbeheersystemen voor douchewater worden geïnstalleerd.
- Strengere exploitatienormen invoeren voor oudere commerciële gebouwen.
- Risicobeperking door meer voorlichting.
Kan de waterwet helpen om het waterverbruik te verminderen?
Het waterverbruik in gebouwen is een mondiaal probleem, wat betekent dat er een gezamenlijke inspanning van de internationale gemeenschap en de internationale waterwetten nodig is om dit probleem aan te pakken. Door nu maatregelen te nemen, kunnen mensen echter beter voorbereid zijn op toekomstige schaarste en milieuproblemen.